Sylvia Houtzager

Sylvia Houtzager is geboren en getogen te Delft. Als dochter van een hoboïst woonde ze op jonge leeftijd orkestrepetities en concerten bij. Op 6 jarige leeftijd kreeg ze haar eerste vioollessen.
Op 12 jarige leeftijd ging ze naar de middelbare school verbonden aan het conservatorium in Rotterdam, waar ze 6 jaar later de harp als tweede instrument koos.
Tijdens haar studie aan het conservatorium te Rotterdam en later Amsterdam speelde ze in verschillende symfonieorkesten en gaf les aan muziekscholen in Den Haag en Delft.
Toen de leden van de groep Flairck in oktober 1978 op zoek waren naar een bijzondere violiste, liepen ze Sylvia tegen het lijf en repeteerden vervolgens 2 maanden bij haar thuis.
In december 1978 speelde ze haar première met Flairck in het Appel Theater in Den Haag.
In januari 1997 maakte ze haar televisie debuut in de eerste televisie special van Flairck, gevolgd door de televisie specials in Belgie en Duitsland.
Ze ontving vervolgens met Flairck de Zilveren harp en twee Edisons.
Naast haar werkzaamheden voor Flairck formeerde ze een strijkkwartet dat regelmatig studiowerk verzorgde, in 1980 met John Denver op tournee ging door Belgie en Nederland. Ze werd geregeld gevraagd voor CD opnamen en concerten van artiesten als Herman van Veen, Don McLean, George Moustaki, Gavin Friday en de Ierse zangeres Mary Coughlan.

Flairck ontwikkelde in 1984 op initiatief van Erik Visser en Sylvia Houtzager de theatrale 'instrumentale opera' 'Bal Masqué, waarin zij een hoofdrol speelde.
De groep bleef populair in de 'Nederlandse schouwburgen en maakte concertreizen naar o.a. Griekenland, Australië, Indonesië, Singapore en Thailand. Tijdens de tachtiger jaren was het Sylvia Houtzager die de samenwerking van Flairck met een aantal binnen- en buitenlandse symfonie orkesten stimuleerde. Ze trok de groep op gezette tijden in de klassieke richting en fungeerde tevens als spil in de publiciteit van het gezelschap. Zo verscheen er in 1986 een uitgebreide fotoserie van de violiste in het tijdschrift Playboy en was ze te zien in tal van televisie programma’s, zoals een programma waarin ze onder water een menuet van Boccherini speelde.
In 1986 bracht Sylvia met Flairck geruime tijd door in Engeland, waar CD opnamen voor het Flairck album 'Sleight of Hand' plaats vonden, in samenwerking met de vermaarde producer Mike Batt.
In 1989 ontving Houtzager met Flairck de Gouden Harp, Nederlands hoogste muzikale onderscheiding. Naast de mannelijke musici van het gezelschap straalde zij een vaak humoristische vrouwelijkheid uit: de Gouden Harp liet ze zich opspelden op een miniem bovenstukje door een nerveuze Minister van Cultuur. Een veel gefotografeerd moment.
Flairck vierde in het najaar van 1990 het twaalfeneenhalf jarig bestaan met een in Nederland, Duitsland en Japan opgenomen live dubbel album “Alive”.
Aan het eind van de 'Alive' tournee verliet Houtzager het gezelschap. Ze trouwde in 1991 en kreeg twee kinderen.

Hetzelfde jaar nog nam Sylvia Houtzager haar eerste klassieke solo album 'Die Geige' op.
Ze werd een veel gevraagd sessie muzikante en met haar strijkkwartet verzorgde ze studiosessies, waaronder de strijkerspartijen voor de U2 single “Please”.
In het seizoen1995/1996 verscheen Houtzager opnieuw in een groot aantal Nederlandse theaters als gast-soliste bij het 'Rosenberg Trio'.

Sylvia Houtzager ontwikkelde een aantal theatrale acts voor het entertainment circuit.
Ze borduurde voort op de voor Flairck's 'Sleight of Hand' tournee ontwikkelde 'Ballon-illusie' en met haar strijkersensemble 'Stringlights' maakte ze op indringende wijze gebruik van de blacklight techniek middels fluorescerende strijkstokken en instrumenten.
In 1998 waren Houtzager en Hans Bedeker als eigenaren van de Highland Studios onder meer betrokken bij het 'Guardians Of The Clouds' project van Carel Kraayenhof met muziek van Ennio Morricone.
De daarop volgende jaren stonden in het teken van haar twee kinderen, was ze de drijvende kracht achter de studio en verzorgde ze regelmatig optredens.
Toen ze in 2013 door Erik Visser en Peter Weekers benaderd werd om zich opnieuw bij Flairck aan te sluiten, aarzelde ze niet lang: The Lady's Back.